Bodybuilding - Part 2

De mentale strijd: hoe ik mentaal omging met een wedstrijdvoorbereiding

Een bodybuildingwedstrijd draait niet alleen om fysiek in topvorm zijn. Minstens even belangrijk – en vaak nog uitdagender – is de mentale kant van het verhaal. Hoe blijf je maandenlang gemotiveerd, terwijl je dagelijks minder energie hebt, je sociale leven op een lager pitje staat, en je constant kritisch naar je eigen lichaam kijkt?

In deze blog neem ik je mee in hoe ik mentaal omging met mijn wedstrijdvoorbereidingen. De obstakels, de twijfels, maar ook de overwinningen en trots die erbij kwamen kijken.

1. Energie vs. discipline: hoe prep je leven beïnvloedt

Naarmate de weken vorderen, nemen vermoeidheid en prikkelbaarheid onvermijdelijk toe. Het is normaal – tot op zekere hoogte. Wat belangrijk is, is hoe je ermee omgaat. Zelf heb ik geleerd om mijn omgeving op voorhand in te lichten over wat eraan komt. Dat helpt hen én mezelf om situaties juist in te schatten. Soms moet je jezelf ook durven een spiegel voorhouden als een dag uit de hand loopt.

Motivatie? Die doet er tijdens een wedstrijdvoorbereiding weinig toe. Je kiest om alles op alles te zetten, of je doet het niet. Op dit niveau is discipline de enige constante.

Wat me enorm helpt, is routine. Hoe meer mijn dagen op elkaar lijken, hoe makkelijker alles wordt: opstaan, eten, trainen, stappen… alles op vaste tijdstippen. Die structuur wordt na verloop van tijd zó vanzelfsprekend dat je er niet van af wil wijken. En net dat maakt een prep haalbaar.

Maar wees realistisch: je werk en privéleven zullen eronder lijden. Daarom is het cruciaal om vooraf na te denken of dit het juiste moment is. Als er instabiliteit is in je job of thuissituatie, is het misschien verstandiger om te wachten.

2. Sociale impact van een wedstrijdvoorbereiding

Feestjes, etentjes of spontane plannen: ze zijn plots niet meer zo vanzelfsprekend. Of je meegaat of niet, hangt af van één ding: kan je ter plekke “nee” zeggen tegen alles wat je prep saboteert? Zo ja, prima. Zo nee, blijf je beter thuis.

De reacties uit je omgeving kunnen variëren. Zeker als het je eerste wedstrijd is, komt er onbegrip. Maar het is een persoonlijke keuze – je hoeft je daar niet schuldig over te voelen.

Bodybuilding is sowieso een egoïstische sport, en daar moet je eerlijk in zijn. Maar met duidelijke communicatie en het besef dat het tijdelijk is, komt er meestal begrip.

3. Focus en tunnelvisie: mentale veerkracht opbouwen

De lijn tussen toewijding en obsessie is flinterdun. En ja, die vervaagt nog meer tijdens prep.

Honger, moeheid en twijfel horen erbij. Hoe beter je je slaap respecteert en goede voedingskeuzes maakt, hoe beter je het onder controle houdt. Maar uiteindelijk wordt honger een vast onderdeel van je dag. En daar moet je mee leren omgaan.

Op dagen dat het niet ging? Dan deed ik het toch. Je hebt een plan, en dat voer je uit – energie of geen energie. Zo simpel is het.

Wat hielp: visualiseren. De wedstrijd zien voor je ogen. Beelden bekijken. Het einddoel steeds voorop houden. Want als je wil winnen, dan doe je gewoon wat nodig is. Altijd.

4. Zelfbeeld en onzekerheid: kijken naar je eigen lichaam

Hoe scherper je wordt, hoe kritischer je naar jezelf kijkt. En hoe moeilijker het wordt om jezelf objectief te beoordelen. Daarom zijn progressietools en externe feedback essentieel.

Tijdens de laatste weken ben je geneigd om alleen maar te zien wat “nog niet goed genoeg” is. Je wil meer definitie, droger, scherper… Maar pas achteraf, wanneer je terugkijkt naar foto’s, besef je hoe ver je eigenlijk stond.

Zonder feedback van een coach of iemand die je vertrouwt, kan je verkeerde beslissingen nemen. Je ziet het zelf gewoon niet meer helder.

Ook het gevaar van body dysmorphia ligt op de loer. Zeker in vergelijking met sociale media en het ‘perfecte’ beeld dat je constant voorgeschoteld krijgt. Als je realistisch bent, weet je dat je dit niveau niet het hele jaar door kan vasthouden – al wil je dat misschien wel.

Na mijn eerste wedstrijd viel ik in een zwart gat. De structuur en routine vielen weg. En ook daarmee moet je leren omgaan. Gelukkig ging dat na elke wedstrijd beter.

5. Mentale hoogtepunten: wat gaf mij voldoening?

Wat mij motiveerde? Goede trainingen. Progressie. Dagelijks het werk doen.

De kleine overwinningen maken het de moeite waard: je vetpercentage daalt, je poses verbeteren,… Alles wijst erop dat je dichter komt bij die ene piekvorm.

De laatste weken zijn mentaal het zwaarst, maar net dat maakt je scherp. De druk, het doel, de focus.

En dan… de wedstrijddag zelf. Backstage. Opgepompt. De lichten. Eén woord: onbeschrijfelijk. Daarvoor doe je het. Daarom blijf ik het doen.

Elke voorbereiding is een nieuw hoofdstuk, elke wedstrijd een herinnering. En het harde werk? Dat wordt altijd beloond.

Tot slot

De mentale voorbereiding is misschien wel zwaarder dan de fysieke. Maar het vormt je karakter. Het bouwt niet alleen je fysiek, maar ook je discipline op lange termijn.

In de volgende blog duik ik in het wedstrijdlandschap: de wedstrijddag zelf – waar moet je allemaal op letten? Wat neem je mee? En hoe haal je het maximale uit jouw moment op het podium?

Tot dan.